சூரியாள்

Monday, March 13, 2006
கவிதை
தாட்சாயிணி தாண்டவம்

இற்று விழுகின்றன
என் தாலியின் கண்ணிகள்
ஆடி ஆடி
ஆனது ஆனதென்று சொல்லிச் சொல்லி
சொல்லத் தேவையில்லை
எனும் தருணத்தில்
இற்று விழுகின்றன

அதில் இருந்திருந்த
சிவனார்கள் தொலைந்து போனார்கள்
ஆடிய ஆட்டத்தில்
குண்டலங்களைத் தொலைத்து
வென்று விட வழி இல்லாது செய்த
என்னுடன் இருக்கப் பயந்து

வலப் பக்கம் நான் தர மறுத்ததை
சொல்ல வெட்கி
இடப் பாகம்
இயல்பாய் இருக்கத் தெரியாதவளாய்
சொல்லிப் போக

நெற்றிக் கண் நெருப்பு
சாம்பராகிப் போனது
தாட்சாயிணி தொடங்கினாள்
தாண்டவத்தை
பாதத்தினடியில்நசுங்கும்
பலநூறு வருட சாபங்கள்
மேகங்களாய்
மழையாகி
வெள்ளமாகி
கழுவிப் போகப் பார்க்கின்றது
உப்புக் கரிக்கும் கடலையும் சேர்த்து

( இந்த மாத கணையாழியில் வெளி வந்தது)
posted by mathibama.blogspot.com @ 3/13/2006 12:33:00 pm  
2 Comments:

Post a Comment

<< Home
 

"வரை படங்கள் அழித்து கடலின் உவர்ப்புச் சுவை தாண்டி திசை தழுவி வீசும் தென்றல் வழியெங்கும் நிலவும் , சூரியனும் ஒளி வீசித் திரியும் எல்லாக் காலத்தும் அமிர்தம் உண்டதாய் வாழ்ந்தும் விரிந்தும் புவி அடித்தட்டு தாண்டி ஆழ வேர் ஊன்றியும் மேரு மலையென உயர்ந்தும் வாழும் தமிழால் தமிழின் வழியால் அனைவரையும் வணங்கி மகிழ்கின்றேன் சூரியன் சிரித்தால் சிரித்தும் மழை மேகம் அழுதால் அழுதும் தன்னை மறைத்து எதிராளியின் முகம் மட்டுமே காட்டித் திரியும் ஈர நிலமாயும் சீமைக் கருவேலமும் பார்த்தீனிய செடியும் அயலக விருந்தாளியாய் வந்து ஆக்கிரமித்த போதும்..."

இங்கே செய்திகள் இடம் பெறும்!!!

About Blog
நீ நிறுவப் பார்த்த உன் உலகத்திற்கு நான் இடுகின்ற நடுகல் நாளை அதிசயமாகும் உனதும் எனதுமற்ற பொது உலகில்

Previous Post
Title
Quis nostrud exercitation ut aliquip ex ea commodo consequat. Cupidatat non proident, eu fugiat nulla pariatur. Sunt in culpa ut enim ad minim veniam, excepteur sint occaecat. Consectetur adipisicing elit.
Links
Templates by
Free Blogger Templates