|
Sunday, May 24, 2009 |
கவிதை |
அசமம்
கழுகுத் தன் வானப் பார்வையிலிருந்து கேள்வி எழுப்பியது. தட்டையான சமவெளியில் நேராக போகத் தெரியாத நதி பற்றிய எள்ளலை
நெளிந்து நெளிந்து போயிருந்த நதிக்குத் தெரிந்திருந்தது கழுகுப் பார்வையில் காணக் கிடைக்காத மேடு பள்ளங்கள் தழுவலில் மட்டுமே புரியக் கூடிய அசமங்கள் தானெனLabels: கவதை |
posted by mathibama.blogspot.com @ 5/24/2009 10:53:00 pm |
|
|
|
|
|
"வரை படங்கள் அழித்து
கடலின் உவர்ப்புச் சுவை தாண்டி
திசை தழுவி வீசும் தென்றல் வழியெங்கும்
நிலவும் , சூரியனும் ஒளி வீசித் திரியும்
எல்லாக் காலத்தும்
அமிர்தம் உண்டதாய் வாழ்ந்தும் விரிந்தும்
புவி அடித்தட்டு தாண்டி
ஆழ வேர் ஊன்றியும்
மேரு மலையென உயர்ந்தும்
வாழும் தமிழால் தமிழின் வழியால்
அனைவரையும் வணங்கி மகிழ்கின்றேன்
சூரியன் சிரித்தால் சிரித்தும்
மழை மேகம் அழுதால் அழுதும்
தன்னை மறைத்து
எதிராளியின் முகம் மட்டுமே
காட்டித் திரியும்
ஈர நிலமாயும்
சீமைக் கருவேலமும்
பார்த்தீனிய செடியும்
அயலக விருந்தாளியாய் வந்து
ஆக்கிரமித்த போதும்..."
இங்கே செய்திகள் இடம் பெறும்!!!
|
|
|
|
very well said.